Door hormoonregulatietherapie geweldig geholpen!

In het voorjaar van 2008 ben ik door een vriendin gewezen op de praktijk van Dr. Nieland in Duitsland. Het was na een vergadering waar wij beiden waren, toen ik wilde opstaan en zij zag dat dit heel moeilijk ging. Ik ben gaan kijken op de website en heb de stoute schoenen aangetrokken en een bericht gestuurd met mijn verhaal.

Mijn medische problemen zijn zo’n 21 jaar geleden begonnen. Mijn eerste zwangerschap eindigde in een miskraam. De tweede zwangerschap verliep op zich goed, in de eerste 3 maanden nog wel wat bloedverlies en flink last gehad van die vervelende hormonen. Ik kon weinig hebben, tranen zaten hoog, maar ach, dat hoort erbij. Tegen het eind van de zwangerschap in toenemende mate last gehad met lopen; veel pijn. Ik ben thuis bevallen, 8 dagen voor de uitgerekende datum. Op zich kwamen de weeën goed op gang maar na 14 uur zakte het af. Uiteindelijk werd het even spannend, of naar het ziekenhuis, of thuis en dan maar doen alsof er persweeën waren. Uiteindelijk toch thuis bevallen. Vlak na de bevalling een forse bloeding gekregen die niet zo maar te stoppen was.
De derde zwangerschap begon als de tweede; bloedingen en last van de hormonen. Bij 33 weken begonnen de weeën al. Opgenomen in het ziekenhuis en aan de weeënremmers gedurende 2 weken. Weeën zakten af. Veel problemen met lopen gehad, regelmatig het gevoel dat ik geen benen had, ik had ook een flinke vracht mee te sjouwen; grote baby en heel veel vocht vasthouden. Met 36 weken opnieuw volop weeën, weer het ziekenhuis in, nu mocht de baby komen. Na een hele nacht volop weeën zakte de weeën de volgende morgen helemaal weg; dus weer naar huis, afwachten maar. Dit tafereel herhaalde zich nog verschillende keren. Uiteindelijk met 40 weken ingeleid: een kanjer van 9 pond geboren. Ook nu weer forse nabloeding die niet makkelijk te stoppen was. Ook de vierde zwangerschap ging niet zonder problemen. Precies weer met 33 weken weeën en opname. Met 39 weken ingeleid, weer een kanjer van 9 pond en weer problemen met nabloedingen.
Na de zwangerschappen problemen blijven houden met pijn in de onderrug. Fysiotherapie en “pappen en nat houden”. Veel met de kinderen getobd, kno-problemen, de oudste met een zekere regelmaat in het ziekenhuis opgenomen omdat ze heel snel kon uitdrogen. De middelste een kind met PDD-NOS en de jongste een CARA kind. Rond het jaar 2003 kreeg ik meer klachten van de gewrichten, vooral in mijn handen en schouder- en nekproblemen. Veel werd afgedaan met “ach mevrouw, u heeft een zwaar gezin”, en maar weer met fysiotherapie aan de gang. Ook verschillende soorten pijnstillers gehad en geprobeerd. Klachten bleven bestaan; weer terug naar de huisarts en gezegd dat ik naar een specialist wil. Internist of reumatoloog, maakte me niet uit; ik wilde hogerop. Dit was niet meer vol te houden, een gezin draaiende houden, de huishouding op orde houden en dan ook nog mijn parttime werk als pedicure erbij blijven doen.
Uiteindelijk gaf de huisarts toe dat ik maar eens door een reumatoloog gezien moest worden. Op naar Haarlem, naar het Kennemer Gasthuis. Ik werd bij de reumatoloog binnen geroepen, hij vroeg waar ik voor kwam, hij had de brief van de huisarts niet gelezen, hij keek naar mijn handen, gaf een recept voor forse pijnstillers en met een “daar moet u maar mee leren leven”, ik zie dat u ook een zwaar gezin heeft, stond ik binnen 10 minuten weer buiten de deur. Een illusie armer en een zeer koude onpersoonlijke ervaring rijker. Die pillen heb ik even geprobeerd, maar dat hielp niet veel. De scherpe kantjes gingen er even vanaf, maar dat was ook alles.
In 2004 bleef plots mijn menstruatie uit. Altijd kon ik er de klok op gelijk zetten, ook voor mijn pil gebruik, en ineens bleef het weg. Na van de eerste schrik te zijn bekomen, “help we moeten verbouwen, een kamertje erbij”, naar de huisarts gegaan voor een test. Nee, niet zwanger, gelukkig maar, ik heb mijn portie wel gehad wat dat betreft vind ik. Maar het bleef wel vreemd. Het was het begin van een zeer onregelmatige cyclus, volgens mij ben ik al bezig met de overgang. Ik ben ook prikkelbaar, kan niet al te veel hebben, tranen zitten erg hoog enz. De huisarts waar ik maar weer eens probeer wat hulp te krijgen wuift de overgang van de baan. Nee hoor, in het bloed is daar nog niets van te zien. Zou ook wel erg vroeg zijn. Maar om alles uit te sluiten maar eens voor een echo naar de gynaecoloog. De echo liet weinig bijzonders zien als alleen wat cystes die “de boel een beetje ophouden” maar dat kon geen kwaad.
Intussen merkte ik, dat als het weer tijd was voor de menstruatie, dat ik veel last had van mijn gewrichten. Mijn handen, polsen, nek, schouders, voeten, heupen en die ellendige rug. Ik kon niet eens meer in 1 dag de huiskamer lekker soppen. En zo moe, aan het eind van de middag al. Dan moet de avond nog beginnen. Het lopen werd ook steeds slechter. Zeker als ik een tijdje gezeten had kon ik bijna niet staan en duurde het even voordat ik weer lopen kon. Alles moest eerst goed op zijn plaats komen zei ik dan maar. Ik ben 45 maar ik voel me 80. Zo frustrerend!
Opnieuw doorgestuurd naar een reumatoloog, nu in het Spaarne Ziekenhuis in Hoofddorp. Op zich was dit een aardige arts met een luisterend oor. Er moesten foto’s gemaakt worden van rug, schouders, nek, heupen, handen en voeten. Uitgebreid bloedonderzoek en dan na een paar weken terug voor de uitslag. De foto’s waren goed maar op de dexa-scan was te zien dat de botdichtheid van voornamelijk de heupen niet goed was. Het begin van botontkalking, ook gaf het bloedbeeld aan dat ik in de overgang zou zijn. Ik wist het wel! Advies was kalktabletten met vitamine D3 en nog 2 tabletten ‘s avonds om beter te slapen en me wat beter in mijn vel te gaan voelen.
Bovendien zou het heel goed zijn als ik naar de sportschool zou gaan, onder begeleiding de botten versterken en de conditie vergroten. Als ik ergens een ontzettende hekel aan heb dan is dat een sportschool. Ik voel me daar vreselijk opgelaten, onhandig met al die apparaten, ik tussen al die slanke dennen die de aandacht opeisen van de sportbegeleider. Maar ja, toch maar het advies opgevolgd, zo kon het ook niet langer. Mijn grote angst was en is dat ik straks in een rolstoel terecht kom! Ik kwam kapotter uit de sportschool dan ik er in ging. Doodmoe en voor een paar uur uitgeschakeld en zo sleepte ik me bijna letterlijk voort. Alles werd me te veel, niemand begreep me echt, altijd werd mijn “zware gezin” erbij gehaald, ik raakte hoe langer hoe meer in een depressie. Voor de buitenwereld “de schijn ophouden”, zo ben ik opgevoed, geen getut maar doorgaan; eventueel tot je erbij neervalt. Nou dat was ik eigenlijk al.
Tot april 2008. Dankzij een vriendin in contact gekomen met Heino Nieland. Wat een verademing! Een dag na mijn berichtje de dokter zelf aan de telefoon, niet voor 5 minuten, maar uitgebreid luisteren naar mijn verhaal. Een eerste afspraak was snel gemaakt. Uitgebreid onderzoek en bloedonderzoek gaf een forse disbalans van de hormoon huishouding aan. Ik wist het. Ook zou ik erg “scheef” zijn, advies: laat een chiropractor eens kijken.
Drie dagen na de eerste behandeling bij Heino Nieland stond ik ‘s morgens op en had het gevoel, ik kan de wereld weer aan! Ik voelde mij niet moe! Kom maar op allemaal! Vanaf dat moment is het in stijgende lijn gegaan. De chiropractor heeft heel wat werk gehad om het één en ander weer recht te zetten, maar ook dat is gelukt. Een ieder die het maar horen wil vertel ik mijn ervaring met hormoon regulatie therapie. Het heeft mij geweldig geholpen!