Gelukkig en dankbaar dat ik mijn leven weer mag leven!

Op mijn eenentwintigste kreeg ik mijn eerste migraineaanval. Ik was hier al mee bekend doordat mijn moeder en tante van vaders kant dit ook maandelijks hadden. In die tijd had ik een homeopatische huisarts, die mij aanraadde om niet met medicijnen te beginnen als ik dit kon volhouden. Mijn tante liep bij dezelfde huisarts,zij gebruikte wel medicijnen (cafergot).

Later heb ik op aanraden van een kennis een bioregulator armband gekocht, ik ben geen zweverig type en ook redelijk sceptisch,maar je wil toch wat ondernemen. Ook heb ik een iriscopist bezocht en acupunctuur geprobeerd, dit hielp totaal niets. Zo heb ik een beetje rondgedobberd met de migraine, deze had ik soms een paar maand niet en dan was het er weer wel. Als wij op vakantie gingen wist ik zeker dat ik de eerste drie dagen plat lag. Ik gebruikte dan paracetamol met codeïne, dit hielp niet echt maar het verdoofde.
Tijdens een vakantie in Griekenland had ik een redelijke heftige aanval, de buurvrouw was ook migrainepatiënt en zij bood mij zomig aan, toen een nieuw medicijn. In al je ellende ben je blij met alles. Ik heb het toen ingenomen en het werd wel wat beter maar het was niet helemaal verdwenen. De volgende dag moesten wij weer terug naar huis vliegen dus ik was allang blij dat ik niet kotsend het vliegtuig in hoefde.
In 2003 raakte ik na een hormoonbehandeling (iui) in verwachting van een tweeling. Ik had geen hoofdpijn meer. Ongeveer anderhalf jaar na de bevalling keerde de migraine in alle hevigheid weer terug, en het werd steeds erger. Inmiddels waren wij verhuisd en had ik een andere huisarts, zij schreef mij immigran in tabletvorm voor. De eerste keer hielp dit daarna niet meer. Ik zat nu op migraineaanvallen om de drie weken en deze duurden zeven dagen lang, elke dag en nacht even heftig. Ondertussen gebruikte ik cafergot zetpillen en daarbij primperan. Ik heb wel eens tijdens een aanval in wanhoop de huisarts gebeld (dit is echt het laatste wat ik normaal zou doen). Ik wist mijn hoofdpijn en overgeven niet meer te handhaven, ik had al drie dagen cafergot gebruikt, zij gaf mij toen maar tramadol. Hier merkte ik ook helemaal niets van. Als ik van bed af was zat ik maar met mijn voet op de grond te tappen een gekke manier om de aandacht af te leiden van mijn hoofdpijn. Het was dat ik kindertjes had want af en toe kreeg ik rare gedachten, ik was inmiddels veertig en de gedachte dat ik dit nog heel lang moest ondergaan was erg zwaar. Mijn man en ik hebben een eigen zaak en toen moesten we elke dag veertig kilometer rijden. Ik ben een doorzetter dus ondanks de aanvallen wel mee gaan (soms niet), dan zat ik tussen de voor- en de achterbank met een handdoek voor het urineverlies (na de bevalling) en een plastic zak om in over te geven, zowel de heen- als de terugreis.
Mijn huisarts heeft mij op een gegeven moment doorgestuurd naar een neuroloog, deze schreef mij naproxen voor. Ook heb ik een mri scan gehad, maar dit was naar aanleiding van het overlijden van mijn negenentwintigjarige zusje al wat jaren eerder aan een hersentumor, gelukkig was alles goed. Daarna kwam ik terecht bij de gyneacoloog en kreeg ik een spiraaltje met een lage dosis hormonen om de migraine tegen te gaan. Dit hielp wel een beetje, maar in mei 2008 las mijn man ergens iets over de migrainepraktijk van Heino Nieland, hij had het telefoonnummer opgeschreven en ik kon al snel terecht.
Natuurlijk had ik een flinke dosis scepsis na alle probeersels .Maar na een intake gesprek, een onderzoek en toen de injecties. Ik was inmiddels zo murw dat ik dacht ‘het kan me niet schelen wat men doet als ik er maar van af kom’, gebeurde er voor mij een wonder! Na de eerste injecties was mijn migraine weg. Wij zijn in juli dat jaar op vakantie geweest, heerlijk elke dag een paar wijntjes, nergens last van gehad!! Onvoorstelbaar. Maar toch nog wel altijd een beetje angstig. Daarna in augustus namen wij een bestaande zaak over in onze woonplaats, dit ging bijzonder moeizaam en er kwam redelijk veel stress bij en keihard werken. En weer geen aanval. Inmiddels is het begin 2010 en heb ik de laatste injecties gehad, wel heb ik iedere maand twee dagen een beetje hoofdpijn maar hiervoor gebruik ik naproxen en dat helpt.
Ik ben een nuchtere Groningse en niet zo´n held in het uiten van gevoelens, maar u kunt nagaan hoe gelukkig en dankbaar ik Heino Nieland ben dat ik mijn leven weer mag leven. Ook wil ik de medewerkers bedanken voor hun medeleven dat ze toonden en dat ze altijd zo ontzettend vriendelijk zijn.