Leestijd: 2 minuten
Door Lisa Franken, 15 jaar uit Dieren op 2 oktober 2012

Ik ben een meisje die al vanaf haar 3e levensjaar migraine heeft. Al vanaf dat ik een klein meisje ben liep ik daarvoor bij een kinderarts. De kinderarts heeft ook zeker tot mijn +/- 8ste goede medicatie voor geschreven maar toen ik 8/9 jaar was was de kinderarts uitgedokterd en zou ik als klein meisje al naar de hoofdpijnpoli voor volwassenen moeten.

Maar daar vonden mijn ouders mij te jong voor, want dan ging betekenen dat ik ook aan de medicatie voor volwassenen moest en dat leek hun geen goed plan. In overleg met de kinderarts zijn wij toen voor een paar jaar uit het circuit van het ziekenhuis gegaan en op het alternatieve verder gegaan. Homeopaten, voetzoolreflextherapeuten… van alles hadden we geprobeerd en alles hielp maar niet voor lang. Ik denk dat ik zo rond mijn 11e  12e  terug ging naar de kinderarts en toen was het zover ik ging naar de neuroloog op de hoofdpijnpoli. Daar werd ik op zich ook goed geholpen, te minste dat dachten wij toen, want ik kreeg medicijnen die hielpen. Als ik een aanval had kon ik neusspray nemen, een pilletje of moest ik mezelf prikken. Dit leek allemaal goed te helpen, maar dit hielp naar een lange tijd ook niet meer, ik moest alles innemen met zetpillen ernaast of zelfs dubbel innemen. Maar er zat niks anders op want ik had het best erg. Zo 3 a 4 keer in de week en ik had daarvoor ook al veel schoolverzuim. In augustus/ september 2011 kwam ik in een status, dit is een migraine aanval die een week/ anderhalve week duurt. Hiervoor werd ik opgenomen in het ziekenhuis en mocht op een rare manier na een week weer naar huis. Al snel kwam het terug  en het leek erop dat ik weer in een status zou komen. Maat dit viel gelukkig mee. Maar we waren het zat en wisten het niet meer en ook de neuroloog wist het (net als ons) niet meer. En wat doe je dan als wanhopige ouders in deze tijd, natuurlijk: googlelen! En toen kwamen we uit op deze praktijk. Eerst nog een tijdje afgehouden, want ik vertrouwde er niet zo in, ik dacht: niks helpt, zelfs de pilletjes die de dokter voorschreef niet en dan zou dit opeens wel moeten helpen en ik was ook bang voor de prikjes, ik heb een hekel aan prikjes. Maar we konden niet anders we moesten iets gaan proberen anders zal het op school ook alleen maar slechter en slechter gaan, en dat wou ik niet. Dus uiteindelijk toch maar gegaan, en met goed resultaat! De hoofdpijnen die ik nu nog heb kun je niet eens meer migraine noemen. Ik kan eigenlijk altijd naar school heb nog maar weinig verzuim, zit veel lekkerder in mijn vel nu het goed met mij gaat en ik krijg vaak de opmerking dat ik nu, nu het beter gaat, veel vrolijker ben. Het is er dus minder vaak, minder heftig, het is echt een verbetering.

Door Lisa Franken, 15 jaar uit Dieren op 2 oktober 2012